Çok uzun süre fotoğraftaki mısırları aradım, arattım. Teyzem tanıdığı unculara sordu, Mısır Çarşısı’nda ve Eminönü’nde araştırdık. Sorduğumuz herkes „Yok, artık gelmiyor o mısırlar“ dedi. Hani şu kaynattığımız; sonra da şeker, ceviz veya tuzla yediğimiz mısırlardan bahsediyorum. Eskiden kış aylarında asla eksik olmazdı evden, koca bir tencere içinde kaynar dururdu. Fakat neredeyse 20 yıldır hiçbir yerde görmemiştim.
Tam ümidi kesmişken geçtiğimiz hafta Türkiye’den dönen bir arkadaşım bir kavanozla çıkageldi :) Konya Akşehir’deki semt pazarlarından birinde bulmuş. Köylü kadınlar getiriyormuş pazara. Eğer yakınlarda oturuyorsanız veya pazarlarda gözünüze çarparsa mutlaka alın. „Bardakta mısır“ kandırmacasına göre ne kadar özel bir tadı olduğunu göreceksiniz bu yerel mısırların. Gölle, bu mısırın yöreye özgü adıymış. Eğer yanlış anlamadıysam koçanlarından ayrılan mısırlar közlenip kurutuluyor ve uzun süre dayanıklı hale getiriliyorlarmış.
Yapılışı: Mısırları yıkayın ve bol su içinde yumuşayıp, patlayana kadar hafif ateşte kaynatın.
(Benimkiler yaklaşık 50 dakika içinde piştiler.)
